رواية المراهقة والثلاثيني بقلم اسماعيل موسى
احترمى نفسك وهاتى الفون قبل ما اخده بالعافيه
نور بعصبيه لا انت اتجننت بقا
هاتى، وقفت فى مكانى وانا مصر اشوف التليفون
نور رفضت حطته ورا ضهرها
خدته منها بالعافيه قعدت تزعق
افتحى الفون، الرقم السرى
نور بغضب مش هفتح، مش من حقك تطلع على أسرارى
اسرارك اهلا؟ افتحى الفون يا هانم قبل ما اجرجرك من شعرك
نور بتحدي انا بنت ناس يا أدهم مش جايه من الشارع وليا حقوق عليك
افتحى قبل ما اكسر عضمك!
نور، والله لو لمستنى مش هيحصل خير.
حاولت افتح الفون معرفتش، مسكتها من شعرها وجرتها ناحيتى
افتحى الفون انتى بتكلمى حد غيرى صح
نور لا مش هفتح
بكل قوتى لطمتها على وشها مره اتنين تلاته لحد ما بقها جاب دم
افتحى هموتك
انت مجنون، بتشك في؟ فى مراتك، انا هعرفك ازاى تمد ايدك عليه
انا هفتحلك الفون وبعد كده مش هتشوف وشى تانى
خدت الفون منى وعيني عليها، مفيش ثوانى وسمعت صريخ الحقينى ياماما هيموتنى
يا بنت الو..... ضربتها بالقلم الفون وقع على الأرض واتقفل
انا هموتك فعلا يا نور
بيت حماتى قريب مننا، مفيش عشر دقايق بالعربيه، قلت قبل ما توصل ههريها ضرب والى يحصل يحصل
لكن الى حصل ان اخوها مفيش دقايق وخبط على الباب، كان فى مشوار قريب من الشقه ووالدته كلمته
فتحت الباب لقيته فى وشى، نور اول ما شفته قعدت تصرخ وتلطم
عايز يموتنى يا مدحت خنقنى
مدحت راح يقرب منى، قلتلها مكانك لو قربت مش هيحصل خير
اختك بتخونى
بطلب منها تفتح الفون اشوف الرسايل بترفض، اختك بنت الأصول
مدحت بص ناحية نور وسألها دا حقيقى يانور؟
الفون كان فى ايد نور، فوجأت انها ماسكه
قالت نور الفون اهو ورمت التليفون ناحيتنا
بس.
