رواية مدينة الإسكندرية يصحي فهد الزيني

يا فهد 
فهد بص بغيظ ل عمار 
فهد ان شاء الله يا بابا ادعيلى بس 
فريده اكيد شيرى صح 
الكل فى نفس واحد لا 
فريده اټصدمت فى ايه مالكم هيا شيرى تترفض 
فهد بضيق يا ماما قلتلك مېت مره شيرى دى لا متنفعنيش ياريت تنسى الموضوع ده خالص 
فريده بغيظ امال عاوز تنجوز مين 
فهد هتعرفى قريب ان شاء الله 
فريده وهيا بتقوم من على الفطار على فكره لو انت اخترت واحده مش على مزاجى الجوازه مش هتم انت فاهم 
بعد ما مشيت فهد شوفت يا بابا انا مش عاوز بس ازعلها لكن انا محدش هيغصبنى على حاجه 
منصور سيبك منها المهم بجد فى واحده حاطط عينك عليها
فهد ايوه يا بابا 
فى الوقت ده دخل ادهم صباح الخير 
الجميع صباح النور 
منصور طب امتى يا فهد هتمم الموضوع 
ادهم موضوع ايه ال بتنكلموا عنه 
عمار بخبث اصل فهد ناوى يخطب قريب 
ادهم متفجاش لانه لاحظ اهتمام فهد بحنين ونظرته ليها واتاكد انو بيحبها 
منصور متفجاتش يعنى يا ادهم شكلك انت وعمار عرفين حاجه 
ادهم بضحك عرفين ايه وبعدين شكلك هتفرح بيا انا وفهد سوا 
منصور بجد يا ولاد 
عمار ميل على يارا مش قلتلك الاتنين وقعوا 
يارا بتضحك بصوت عالى وشاركها الضحك عمار 
فهد وادهم بغيظ بتضحكوا على ايه 
يارا بخبث اصل انا وعمار امبارح قولنا اننا هنفرح بيكوا قريب
فهد بعيظ وانتوا كنتم شاغلين بالكم بينا ولا بنفسكم 
منصور بيبتسم وفرحان جدا لان حس ان فهد وادهم بيحبوا وانه اخيرا هيفرح بيهم ويكون عنده احفاد 
منصور ربنا يتمملكم على خير يا ولاد 
فريده داخله تانى عليهم بتقول يتمملهم على ايه فهمونى 
منصور بتوتر ايه لا اصلى بقول على المشروع ال مسافرين علشانه شرم 
الكل كتم الضحكه 
فريده اه انتم هتغيبوا هناك 
فهد من اسبوع لعشر ايام لما نخلص الشغل هناك 
يلا بينا عشان منتاخرش على الطياره 
يارا بخبث طب حنين ونور هيرحوا ازاى وبتغمزلهم 
فهد بيخبطها على دماغها هيحصلونا على المطار ونسافر كلنا 
يارا اه براحه يا فهود 
عمار انت بتخبط مراتى ليه معلش يا قلبى اصله مفترى وباسها من دماغها 
الكل ضخكوا 
فهد ربنا يصبرنى على البلاوى دى ماجمع ال ماوفق جاتكم الارف 
ونزلوا كلهم راحوا المطار 
وصلوا المطار وهما فى صاله الانتظار وصل حسام 
حسام السلام عليكم 
الجميع وعليكم السلام 
وبعدين فضل يبص فى كل اتجاه هيا حنين ماجتش 
فهد پخنقه لا لسه 
حسام ولا نور 
ادهم بترفزه لا لاتنين ماجوش لسه 
فى الوقت ده دخلت حنين ونور المطار وحنين كانت لبسه نظاره شمس بدارى بيها دموعها بس باين على وشها وصوتها 
ونور جمبها برضوا باين عليها العياط وفى صوابع قلم على وشها 
الكل اول ما شفهم

اتخض وجريوا عليهم 
حسام بلهفه حنين مالك وعاوز يسندها 
بس ايد فهد منعته يارا اسندى حنين مع نور خليها تقعد 
فهد كان هيتجنن ومش عارف مالها 
يارا مالك يا حنين انتى كويسه 
حنين بصوت مهزوز وكله دموع انا كويسه متقلقيش 
فهد اول ما سمع صوتها كانه انطعن بسکينه فى قلبه 
فهد قرب منها وبصوت كله حنيه مالك بتعيطى ليه 
حنين رفعت وشها وبتبصله من تحت النظاره مفيش انا كويسه بس بتقول ل نفسها انا محتجالك اوى حاسه انك امانى وحمايتى 
ادهم فى الوقت ده ھيموت ويعرف ايه ال حصلهم ونور بټعيط ليه وايه ال على وشها ده 
ادهم نور تعالى انا عوزك 
حسام كان قاعد وبيبص لحنين بحزن وقال لنفسه اكيد ال فى بالى هو السبب 
نور قامت مع ادهم بعيد عنهم شويه 
ادهم بقلق فى ايه مالك بتعيطى ليه 
نور بصوت مخڼوق مفيش حاجه 
ادهم بضيق ازاى يعنى وبعدين ايه ال على وشك ده وبيرجع شعرها لورا اتخض جامد من منظره صوابع معلمه على وشها بالكامل بس هيا جلبت شعرها على وشها عشان تدريه بس كان بين تعليمه صغيره اخد باله منها ادهم ولما رجع شعرها لوار اټصدم من منظره 
ادهم وكان بركان هينفجر 
مين ال عمل فيكى كده ومد ايده عليكى 
نور ساكته مبتتكلمش 
ادهم بزعيق انطقى من عمل كده 
نور بعياط لو سمحت سبنى فى حالى دلوقتى مش قادره اتكلم 
ادهم بحاول يهدى انا اسف بس انا قلقان عليكى 
نور انا كويسه متقلقش بعد اذنك ورجعت ليهم تانى 
شويه وركبوا الطياره 
عمار ويارا جمب بعض 
ونور وحنين جمب بعض وادهم وفهد جمب بعض 
وحسام قعد جمب شخص تانى 
وطلعت الطياره 
عمار اخوكى وادهم هيتجننوا عليهم
يارا باين اوى وانا كمان عوزه اعرف فى ايه 
الصراحه انا حبيت حنين ونور من اول ما شفتهم يدخلوا القلب 
عمار عندك حق هما كويسين جدا 
يارا فعلا حنين دى ال اتمناها زوجه لفهد هيا ال هتقدر تسعده وفهد كمان شكله بيحيها اوى 
عمار باين عليه وكمان شكل ادهم بيحب نور 
يارا هما كمان ليقين على بعض اوى 
عمار ربنا يسعدهم ونفرح بيهم قريب زى انا وانتى يا قلبى 
يارا يارب يا حبيبى 
عمار يلهوى على كلمه حبيبى دى مش كنا عملنا الفرح امبارح وكنا طلعنا شهر العسل 
يارب بكسوف بطل بقا كلها ٤ شهور ونجوز
عمار يارب الصبر من عندك ومسك ايديها باسها وغمزلها 
اما عند فهد وادهم 
ادهم انا هتجنن عاوز اعرف حصلهم ايه 
فهد بيحاول يبق هادى هعرف