رواية امتلاك كاملة

مقدرش يستحمل يسمع عياطها وقعد على كرسى جنب اوضتها فى الداخل قمر بعياط: انا بكرهك بكرهك يا فهد ياريتنى ما عرفتك ولا شوفتك عند فهد كان قاعد وډفن راسه بين ايده سيدرا وهى بتعقد على كرسى جانبه: هى خلاص وضعها استقر متقلقش فهد وهو بيبصلها وكانت عيونه مليانة بالدموع: هى هى زعلانة منى ومش عايزنى معاها سيدرا: انت عملت فيها كدا ليه مع انك باين انك بتعشقها فهد : انتى عارفه انى لسه عارف انهاردة انها روحى وانى بجد مفيش كلمة حب توصف مقدار حبى ليها سيدرا: انا استغربت اما عرفت انك اتجوزت بنت تانية غير سارة فهد حكلها كل اللى حصل سيدرا: طب وسارة فهد : قمر كان معاها حق لما قالت سارة مجرد تعود انا فعلا اتجوزت قمر عشان وصية ابويا بس قلبت معايا بحب كبير مش عارف حصل ازاى سيدرا: هو الحب كدا بيجى من غير ما نحس بيه طب بس بص متستسلميش وخليك وراها لحد اما تسامحك اعمل المستحيل عشان دا واكيد حبك ليها هينتصر على زعلها منك زى ما حسستها بالخطړ فى وجودك وخليتها مش مطمنالك ارجع حاسسها بlلامان ومدى اهميتها عندك فهد : تفتكرى هتسامحينى سيدرا: مفيش حاجه اسمها مستحيل فى الحياة بس هتتعب شوية لان الصراحة اللى عملته مكنش سهل بس حاول ومتستسلمش يلا عن اذنك عشان بمر على المرضى فهد : شكراً جدا يا سيدرا سيدرا: على ايه يا فهد انت اخويا المهم خليك قوى فهد : تمام سيدرا مشيت وفهد راح عند اوضة قمر بص عليها من الازاز ولاقها نايمة دخل قعد قدامها على السرير وزاحلها شعرها ورا ودنها بكل حنية وبا'سها فهد : بعشقك والله العظيم ما حبيت حد غيرك ومحبتش حد الحب دا يا ريت تسامحينى يا قمر ونعيش انا وانتى مع بعض مبسوطين مر اليومين وقمر لسه زى ما هى مش راضية تتكلم مع فهد فى الطيارة فهد : مش هتيجى فى حضنى زى ما عملتى واحنا جاين قمر بوجـ،ـع ودموع : واحنا جاين كنت واخده مصدر امان ليا لكن دلوقتي بقيت بخاف منه اكتر من خوفى من الطيارة فهد مسحلها دموعها: انا اسف قمر : الاعتذار للاسف مش بيقدر يصلح حاجات كتير سندت براسها على شباك الطيارة وفضلت تبص للسمھا وټعيط  فهد بوجـ،ـع وعـ،صبية: طب ممكن متعيطيش لو سمحتى والله ما بقدر اشوف دموعك قمر وهى بتكتم دموعها وبخوف منه: خلاص مش هعيط بس متض'ربنيش تانى بالله عليك فهد وقتها اخدها فى حضڼه وقمر فضلت ترتعش وكانت خايفة فهد طلعها من حضڼه وفضل يبص فى عيونها اللى كانت مليانة بالدموع والخۏف منه قمر بصتله ورجعت سندت براسها على الشباك